علم اصلا قرار نيست مقصدو مشخص کنه، علم ابزاره، چراغ راهه..

درد از زماني شروع شد که پيروان عيسي عليه السلام در انجيل دست بردند و تحريفش کردند.. در عهد عتيق، سفرپيدايش باب دوم و سوم اومده: "خداوند، آدم را امر فرموده گفت: از همه درختان باغ بي ممانعت‏ بخور، اما از درخت معرفت نيك و بد زنهار نخوري زيرا روزي كه از آن‏ خوردي هر آينه خواهي مرد" "چون زن ديد كه آن‏ درخت براي خوراك نيكو است و به نظر خوشنما و درختي دلپذير و دانش‏ افزا، پس از ميوه‏اش گرفته بخورد و به شوهر خود نيز داد و او خورد آنگاه چشمان هر دوي ايشان باز شد و فهميدند كه عريانند پس برگهاي انجير دوخته، سترها براي خويشتن ساختند"..

وقتي که شجره ي ممنوعه، درخت آگاهي و معرفت باشد، يا بايد به خدا ايمان داشته باشي و امرش را تبعيت کني؛ يا عصيان و تمرد کني تا آگاه شوي، عارف نيک و بد شوي و به علم دست پيدا کني.. غرب طي قرن ها نتوانست تضاد علم و ايمان را حل کند.. در غرب خدا مقابل علمه.. خدا مقابل آزاديه.. خدا بزرگترين محدوديت بخش بشره.. انجيل اساسا ضد علم بود، لذا غرب تا مذهب را کنار گذاشت، پيشرفت کرد و انقلاب صنعتي اتفاق افتاد.. در حالي که اسلام طي دو قرن از عرب هاي متوحش، تمدن بزرگ اسلامي را ساخت که چندقرن پيشرو در علوم روز دنيا بود..

در قرآن شجره ي ممنوعه «تکبر و استکبار» است نه علم.. همان چيزي که پاشنه آشيل شيطان بود. قرآن مصداق اکرميت خداوند رو علم مي دونه.. ربک الاکرم.. الذي علم بالقلم.. يا وقتي خدا مي خواد آدم رو خلق کنه چيزي که به فرشته ها استدلال مي کنه علمه «و علم آدم الأسماء کلها ثم عرضهم علي الملائکه...» خدا به آدم تمام اسماء رو يادداده..علم و ايمان، همگام با هم به آدم و حوا اعطا شده ..