دست گذاشتن روي فطرت، براي آدما، براي ماها، براي مردم، بهتره از تکيه بر عقل محض.. (البته تو جاي خودش به دلائل عقلي محکم و متقن هم مي پردازيم) اما تلنگر زدن به آدما براي بيدار کردن فطرتشون، بيشتر جواب مي ده، و ماندگارتره.. يعني با نوشته، خاطره، داستان، توبيخ، خطابه، شعر و.. مي شه اين کارو کرد و خداخواهي رو افزايش داد.
يه فيلم سينمايي حتي اگه هيچ اسمي از نماز و دعا و حجاب و قرآن نياره اما به دنبال احياي فطرت انسان باشه، بهش مي شه گفت سينماي ديني، حالا اگه آلفرد هيچکاک هم اونو ساخته باشه باز فرقي نمي کنه، اما اگه پر از مفاهيم و اعمال و مناسک ديني باشه ولي ضد فطرت باشه، يه فيلم ضد دينيه.. مثال عرض کردم.
بعد همين فطرت اگه کور نشه و خاموش نشه، عقل رو فعال مي کنه.. اما نه عقل مستقل و خودبنياد بشر غربي که اسير هوا و نفس اماره است! عقل متعالي انساني (که راه رسيدن به خداست) رو فعال مي کنه. ليثيروا لهم دفائن العقول..
ـ ـ ـ ـ ـ
آهاي! چرا کامنت دونو باز کردي؟ ها؟