باز شب عیدی دیگر...

عیدی که هنوز مزه غم می دهد...

عظمت ظهورش -که خدا در آن تعجیل کند- در آینده، جمعه ها را از پیدایش خلقت عید کرده است. زمان که برای خالقمان معنا ندارد.

شنیده ام شب قبل آن اتفاق بزرگ -که خدا در آن تعجیل کند- فرماندهان خاصش را سوار بر ابر به سوی خود می خواند. لابد با هم قرآن می خوانند. نماز اقامه می کنند. نجوای عشق سر می دهند. چه بوی مشکی می پیچد فلیتنافس المتنافسون...

آدم را یاد شب 10 محرم الحرام سال 61 کربلا می اندازد. روح همان است، شکل پیروزی فقط متفاوت است.

سواران بر ابر باید سبک باشند.

بار گناه و تعلقات به آنها نمی چسبد. فقط یک دل مجاز است... دلی عاشق...

نوشته شده در پنج شنبه 90/10/15ساعت 10:32 عصر توسط دایره سرگردان نظرات ( ) |