فراق
ناگاه یاد این مصراع حاج محمود می افتم و بغض نداشته ام می ترکد و زیارت نامه ی خود را می خوانم. به نام آنکه صاحب الزمان من کلید دار قبر بی نشان اوست اما چگونه تاب می آوری این وضع را ، هیچ کس مهر ندارد . بیشتر آدم ها دست بسته نماز می خوانند قبر جدت را آن دو ملعون ابد احاطه کرده اند. نکند رحمه العالمین بودن رسول باعث کم شدن عذابشان بشود. اما نه . من فکر می کنم آتش محبت زهرا (س) روشن تر از محبت به تمام خلق باشد. رسول هم هرگاه یاد دخترش که بیشتر مادرش بود بیافتد، فزونی عذاب را از خدایمان طلب خواهد کرد. السلام علی محمد بن عبدالله. خاتم النبیین . اینجا پر از غم است هنوز. اصلا اینجا تا ظهور پسر هم نامت پر از غم خواهد ماند. رسول مهربانی تو را من باب بغض به دشمنانت محبوب علی می خوانم، آقای علی و پدر علی. خدای تو را به عدد تمام مخلوقاتش شکر که چون تویی را آفرید و چون علی ای را و از همه بیشتر به خاطر خلق مادر. حمد نثار خدایت به خاطر وجودت محبت شما سه تن و پاره های تن شما در وجود من که هر چه دارم ازین محبت است و ما بقی عجز مطلق است. گله می کنم از دنیا. دنیایی که به کام تو نبود. دنیایی که به کام نیست. دنیایی که علی را به چاه سوق داد و پاک ترین و محبوب ترین دست و دل را کنار تو خون کرد. 
| Design By : Pichak |
