همه چیز از آهنگ سفر به چزابه شروع شد.

http://www.4shared.com/mp3/wythnABp/safar_be_chazzabe_1mp359311.html

گاهی وقت ها به این فکر می کنم که خدا چه لطفی کرد به آدم های زمان جنگ (البته به آدم ها). پیدا کردن راه در آن زمان آسان تر بود.

درست است که خود راه در ظاهر سخت تر بود ولی لذت بخش تر هم...شیرین تر هم...

خدا حتی در مقام اثبات از رگ گردن به بندگانش نزدیک تر بود.

وقتی ایمان بچه های آن زمانی را نگاه می کنی خوب می فهمی معنای یهدی من یشا را.

خیلی هاشان بدون دلایل دست و پا گیر معقول و منطقی در میدان "دل ربا" ی خدا قرار می گرفتند و بعد جذب می شدند و بعد حل می شدند و دیه ی شان می شد خود خدا...

سید مرتضی به دعایم تو هم آمین بگو:

خدا بخواه که ذره ذره وجود و هستی ام را برای تو و رسیدن به رضایتت بدهم... 

پ.ن.: طرح:dardvareh.ir